Taoist Çiftçinin Gördükleri: Gerçek Doğayı Ortaya Koyan Hikayeler
Kapı Açılıyor: Bilgelik Öykülerini Dinlemek Üzerine
Bir hikaye yaklaşıyor—bazen bir öğretmenin sesinin dinginliğinde, bazen bir çiftçinin sıradan anlarından. İlk kelimeleri duyduğunuzda bir ders bekleyebilirsiniz. Ancak gelen, bir açılıştır. Hikaye ayna gibidir. Hikaye boş bir kâsedir, satırların arasında yakalanan gerçek doğa. Çoğunlukla, en çok kalan şey cevap değil, kelimeler dağıldıktan sonra kalan varlıktır; tıpkı manevi öğretmenlerden gelen bilgelikte sessiz derinlik gibi.
Taoist Çiftçi ve Atı: Kısa Bir Manevi Hikaye
Küçük bir köyde, diğerlerinin bilge dediği bir çiftçi yaşardı, o ise sadece gerekeni yapardı. Bir gün, atı kaçtı. 'Ne kadar kötü şans,' dedi bir komşu ve çiftçi sadece 'Belki,' diye yanıtladı. Günler sonra at geri döndü, yanında yabani arkadaşlarını getirdi. Köylüler gülümsedi, 'Ne kadar iyi şans,' dedi ve çiftçi yine 'Belki,' dedi. Oğlu, yeni atlardan birine binerken bacağını kırdı. Komşular üzüldü, 'Ne kadar büyük talihsizlik.' Yine: 'Belki.' Savaş çıktığında, genç erkekler orduya alındı, ancak çiftçinin yaralı oğlu evde kaldı. Ve hala, çiftçi dedi ki: 'Belki.' Birçok anlamlı manevi hikayede olduğu gibi, ders net bir yorumla sınırlanamaz—anlam belirsizliğin ötesinde bir yerde yatar.
Bilmeme Durumu—Ve Ardından Gelen Sessizlik
Bilmemenin, neyin şans neyin kayıp olduğuna aceleyle karar vermemenin içinde bir şey vardır. Hikayedeki öğretmenin, çiftçinin, yaşlı keşişin ya da hikayenin kendisinin bilgeliği; yargının düştüğü boşlukta huzurla durur. Gerçek doğa, kelimelerin altında kalan sessizlikte bulunur. Hasat sonrası tarla. Cevap öncesi nefes. Bazen sorgulayan zihin, bir Zen koanı gibi bir bilmecede buluşur, ki bu çözülemeyle değil, anlamın doğup kaybolduğu anda sadece orada kalarak açılır.
- Çözüm sunmayan bir hikaye duyduktan sonra içinizde neyin kıpırdadığını fark edin.
- 'Belki'nin açık alanında kalmanıza izin verin.
- Gerçek doğanın, sabah sisi gibi, hiçbir şey adlandırılmadığında kendini gösterip göstermediğine bakın.
Öğretmenin Yanında Oturmak, Kendinin Yanında Oturmak
Her öğretmen-öğrenci hikayesinde çift bir varlık vardır. Soran ve yanıtlayan. Bazen yer değiştirirler. Bazen de, Taoist çiftçinin bilgelik sesi gibi, her ikisini de kendi içinde işitirsiniz. Kör adamlar ve fil hikayesi akla gelebilir—her biri sadece bir parçaya dokunur, tamamı bu sanır, görmenin sınırlı olduğunu, ama varlığın tam olduğunu sessizce hatırlatır. Böyle hikayelerde yankılananlara, kör adamlar ve fil hikayesini bilmeme ve kavranamama hâlinin bir başka aynası olarak üzerinde durabilirsiniz.